Vandaag de servieskast van mijn zus beschilderd met lathyrus.

Erg leuk om te doen, en mooi geworden gelukkig.

Tja, wat is het nou met het werk van de Japanse kunstenares Miroco Machiko (1981)?

Het lijkt 'onhandig' getekend, altijd helemaal bladvullend, de vorm van het onderwerp aangepast aan -en beperkt door- het formaat van het papier.

Hierdoor lijkt het eerst alsof het om het werk van een kind gaat. Dat vind ik eigenlijk een beetje vervelend, alsof het een truc is. 

Maar tegelijkertijd vind ik het bijzonder aantrekkelijk, en niet (alleen) door het charmant kinderlijke, maar ook door de prachtige volle kleuren, en ja, toch ook wel de compositie.

Die is toch minder toevallig dan je in eerste instantie denkt. 

Iedereen kent ze, de illustraties van de Britse Beatrix Potter (1866-1943)

Ontzettend lief en schattig, die dieren, maar dat niet alleen: zelfs met een jurk aan of de krant lezend blijven het echte dieren! Potter bestudeerde haar onderwerpen dan ook grondig, zie de afbeelding linksboven.

En naast haar boeken voor kinderen maakte ze ook steengoede botanische tekeningen, waaraan ik later wellicht ooit een Mooie maandag zal wijden.

Vanmorgen sleedoorn en een tak appeltjes meegenomen van mijn ochtendwandeling rond Blaucapel. De herfst lijkt er al een beetje aan te komen..

Ik ben momenteel Esther Freud's nieuwste boek aan het lezen: Mr Mac and Me.

De Mr Mac in de titel is de Schotse kunstenaar/architect Charles Rennie Macintosh (1868-1928).

Het verhaal speelt zich af in de tijd dat Macintosh en zijn vrouw, de kunstenares Margaret Macdonald, Glasgow hebben verruild voor het plaatsje Walberswick in Suffolk.

In deze periode is Macintosh teleurgesteld als architect, maar weinig van zijn ontwerpen worden daadwerkelijk gebouwd. Daarom legt hij zich vooral toe op het minutieus tekenen van planten.

Prachtige tekeningen zijn het, licht gestileerd en met maar een beetje kleur in aquarel.

Veel van de tekeningen zijn ondertekend met de initialen van hemzelf en zijn vrouw, maar of ze er daadwerkelijk samen aan werkten weet ik niet.

Deze illustraties uit verschillende 'natuur'-boeken die ik destijds voor uitgeverij Cyclone illustreerde kwam ik toevallig weer tegen. En ze passen precies bij deze tijd van het jaar!

Een van de kunstenaars waar ik als puber van hield, en een van de eerste bij wie ik me begon af te vragen 'hoe hij dat toch deed', is Henri de Toulouse-Lautrec (1864-1901).

Kleurrijk, zwierig, niet te zoet door zijn voorliefde voor de rafelrandjes van het leven, een makkelijk 'instappertje' misschien.

Te vaak gezien inmiddels om nu nog van op te kijken.

Maar toch... Lautrec's werk is ook gewoon ontzettend goed en divers.

Behalve enigszins vileine portretten van de society van de belle époque schilderde hij ook liefdevolle portretten en alledaagse scenes, van vrouwen aan het werk of aan hun toilet.

Meer dan waard om het weer eens goed te bekijken!

Ik schreef al eerder over de schilder George Breitner (1857-1923), over zijn meisjes in kimono.

Breitner werd geboren in Rotterdam, waar hij korte tijd een kantoorbaan had omdat zijn vader (klassiek) niets in een kunst-opleiding zag.

Toen zijn vader eenmaal gezwicht was heeft Breitner aan verschillende opleidingen in Den Haag, Rotterdam, Amsterdam en Parijs lessen gevolgd. Blijkbaar was hij een moeilijk type, in Den Haag werd hij weggestuurd 'wegens bruusk gedrag'.

Maar schilderen kon hij! In Amsterdam schilderde hij het dagelijkse, en dus moderne leven, met afbraak en opbouw, en drukte op straat.

Ik weet niet hoeveel baby T-shirtjes ik inmiddels zal hebben bedrukt, maar het zijn er waarschijnlijk al honderden.

Hier in de buurt zijn ze een gewild kraamcadeautje, vaak met de naam van het nieuwe kind op de mouw of rug. (Hiervoor gebruik ik tamelijk grote stempelletters die ik ooit in het Museum voor Communicatie kocht, en die nu nergens meer te krijgen zijn. Ze vallen inmiddels uit elkaar, dus tips zijn welkom!)