Gisteren heb ik een etalage ingericht bij de Kinderboekwinkel aan de Ganzenmarkt in Utrecht, ter ere van het verschijnen van het prentenboek-met-cd Roltrap naar de maan. Gaat dat zien!

Weer een tekenaar vandaag: Don Bachardy (1934).

Bachardy is een Amerikaanse portrettist, die een hele reeks portretten heeft gemaakt van zijn partner, de inmiddels overleden schrijver Christopher Isherwood.

Het zijn pijnlijk eerlijke en liefdevolle portretten van een aftakelende man, bijna te privé om naar te kijken, maar weergaloos prachtig.

In de drukte van Kinderboekenweek en de Gouden Griffel voor Koos, vergeet ik helemaal te melden dat Roltrap naar de maan in de winkels ligt!

Het is een prentenboek met cd geworden met het formaat van een ouderwets singletje.

Voor iedereen die zelf is opgegroeid met de originele lp, en voor iedereen die de liedjes nog niet kent een aanrader!

Hoewel ik ook wel gecharmeerd ben van de grote landschappen die Hockney (1937) schildert in zijn geboortestreek Yorkshire, val ik toch vooral op zijn fijne portrettekeningen. Die zijn prachtig, glashelder.

Ik denk dat ze door de jaren steeds helderder zijn geworden, bijna 'klare lijn'!

Het portret middenboven, van de man met de pet op, zou bijna een Peter Vos kunnen zijn.

In het nieuwste nummer van het onderwijsblad 'Juf en meester' staat een leuk dubbelinterview met Koos en mij. Met ook een leuke foto erbij, genomen op mijn werkkamer.

Yes! Koos heeft gisteravond op het Kinderboekenbal de Gouden Griffel uitgereikt gekregen voor het prachtige boek 'Naar het noorden'. 

Vorige week was er geen 'Mooie maandag', omdat ik vergeten was het wachtwoord voor de website mee te nemen op vakantie!

Maar deze week kom ik sterk terug met de Britse schilder John Aldridge (1905-1983).

Mijn voorkeuren zullen inmiddels wel duidelijk woren: een fijne schilder die zijn onderwerpen dicht bij huis zoekt.

Overigens woonde Aldridge in Great Bardfield, net als Bawden en Ravilious, en ontwierp hij -net als zijn collega's en buren- ook behang!

Je kunt bijna geen Engels tijdschrift openslaan, zonder werk tegen te komen van de in York wonende, veelzijdige kunstenaar Mark Hearld (1974).  Maar het verveelt me nog geen moment.

Zijn werk is een soort hedendaagse voortzetting van het werk van kunstenaars als Ravilious en Bawden, maar zijn liefde voor het werk van Picasso is ook terug te zien, vooral in aardewerk als hierboven.

Niet alleen maakt hij veel illustraties, boekomslagen en vrij werk, ook ontwerpt hij stoffen en behang, en dus aardewerk.

Vaak wordt hij in een adem genoemd met collega en vriendin Emily Sutton, maar zijn werk is voller, drukker, kleurrijker. 

Hij schildert en werkt in collage, met lagen beschilderd papier, maar ook in druktechnieken.

Waar Sutton haar inspiratie vooral haalt uit de door de mens gemaakte omgeving, vindt Hearld die vooral in de natuur.

Vorige week was ik met Koos in Berlijn, om werk te zien van de Duitse impressionist Max Liebermann (1847-1935).

We gaan voor het Gemeentemuseum in Den Haag en uitgeverij Leopold een prentenboek maken over zijn werk, het 19e boek in de mooie serie kunstboeken voor kinderen die zij uitgeven.

Volgend voorjaar verschijnt het tegelijk met de tentoonstelling van Liebermanns werk in het Gemeentemuseum.

Liebermann is heel veel in Nederland geweest, aan het strand maar ook in Amsterdam en Laren.

Het ging ons voornamelijk om het werk dat hij daar maakte, maar we bezochten ook zijn villa aan de Wannsee, nu een museum waar overigens ook een mooi doek Badende jongens hangt.

Om de villa ligt de prachtige gerestaureerde tuin, zie hierboven. Een ontzettend fijne plek.

En dan is het nu tijd om met het echte werk te beginnen!

De Schotse schilder James Cowie (1886-1956) gaf ook les. Eerst op een gewone school, later ook aan de kunstacademie in Glasgow.

Op veel van zijn portretten zijn leerlingen van hem te zien.

De tekeningen en aquarellen die hij als voorbereiding voor die portretten maakte, zijn ook weergaloos, zoals de jongen in het midden hierboven, en de twee meisjes rechtsboven.

Mijn favoriete schilderij van Cowie is het portret van de twee schoolmeisjes linksboven, met de blauwe 'lappen' op schoot.

Zijn het schorten, gaan ze die straks aantrekken voor de tekenles? Of is het hun handwerkje?

Ze zitten erbij alsof ze niet helemaal begrijpen wat er van ze wordt verwacht, een beetje ongemakkelijk. De vrouw met de gele handschoen daarentegen poseert zelfverzekerd.