Ooit maakte ik het stilleven midden boven: een bordje met drie peren op een stoel.

Ik koos de stoel, omdat ik dan mooi van boven op het bordje peren kon neerkijken, en omdat een stoel wat meer vorm heeft om te tekenen dan een platte tafel.

Nou, dat vonden er meer! Toen ik er op ging letten zag ik overal stoelen opduiken waar niet op gezeten werd.

Soms is er, net als door mij, gewoon een bord of vaas op een stoel gezet, of zelfs dat niet, maar alleen het appeltje. En soms kan je de stoel bijna niet meer zien.

Een van de Grote Namen onder de illustratoren is voor mij zonder twijfel Max Velthuijs (1923-2005).

Zijn figuren zijn ontroerend, en zijn techniek is weergaloos mooi.

Het is jammer dat je tegenwoordig ook boeken ziet met illustraties die uit de animaties van na zijn dood komen. Je ziet meteen dat die te hard, glad en gewoon 'fout' zijn. 

Binnenkort begint weer de kinderboekenbeurs in Bologna. Ik moet dan altijd even denken aan de eerste keer dat ik op de beurs was. We zaten in een hotel met onze toenmalige uitgever Leopold, en ik was volkomen star struck dat Velthuijs ook aan de ontbijttafel zat.

Ik heb inmiddels zo'n grote map jongensportretten verzameld, dat ik het niet kan laten er nog zes te laten zien.

Het jongetje rechtsonder is een tekening in kleurpotlood van mij, ik tekende hem voor een (nog?) niet gerealiseerd boek met gefingeerde portretten.

Het jongetje linksboven, van Maartje Strik, hangt bij mij thuis.

Zes keurig poserende jongetjes, en ik had er nog wel zes willen laten zien, maar dat wordt misschien wat veel.

Wat zitten ze netjes stil voor de schilder, wat lijken ze trots dat ze geschilderd worden!

Het jongetje midden onder schilderde ik als onderdeel van een serie miniaturen van 15x15 cm, voor een expositie bij De Ploegh een paar jaar geleden.

Gisteravond zijn de genomineerden voor de Woutertje Pieterse prijs 2019 bekend gemaakt.

Tot mijn grote geluk zit ook Lepelsnijder van Marjolijn Hof bij de genomineerden. Voor dit prachtige verhaal maakte ik het omslag en vignetten.

De vijf andere genomineerden ook hartelijk gefeliciteerd!

De uitreiking zal plaatsvinden op 11 april.

Bij het zoeken naar werken voor mijn blog over schapen was ik verrast door de schapentekeningen van Henry Moore (1898-1986).

Ik kende Moore natuurlijk als beeldhouwer. Nu hebben sculpturen bij uitstek een zeer vaste vorm. Maar de tekeningen van Moore zijn wolliger, de vormen liggen veel minder vast.

Behalve opvallend veel schapen heeft hij ook veel tekeningen gemaakt van mensen die tijdens de tweede wereldoorlog in ondergrondse shelters zaten, en daar ook sliepen.

Vooral de tekeningen op de onderste rij links en rechts vind ik heel mooi.

Gisteren kregen we bezoek van een delegatie Verteltas-maaksters uit Rhenen.

Voor dit project maken vrouwen uit verschillende culturen samen een verteltas naar aanleiding van een prentenboek. Deze tassen vol speel- en leermateriaal gaan vervolgens naar scholen.

Ons boek Bij ons in de straat is de inspiratie voor deze tas.

Huis nummer 11 uit de straat, en haar bewoners -wij zelf- hadden ze extra gemaakt, die mogen we houden!

Voor de omslag van Mist, de nieuwe roman van Koos Meinderts, die later dit voorjaar uitkomt bij uitgeverij Hoogland en van Klaveren, maakte ik het portret van een schaap rechtsonder.

Hierdoor werd ik nieuwsgierig naar andere 'schapenportretten', waarvan ik er hier enkele laat zien. 

Mijn favoriet is het schaap van Henry Moore linksboven.

De komische telefoonschapen herinnerde ik me van een bezoek aan het museum voor communicatie in Frankfurt am Main. 

Anna Ancher (1859-1935) was een Deense kunstenares, getrouwd met Michael Ancher, die ook schilder was.

Behalve een hoop vriendelijke vrouwenportretten en portretten van de plaatselijke bevolking, heeft Anna Ancher ook werk geschilderd dat me nieuwsgierig maakt: waarom schilderde ze bijvoorbeeld de boeren op weg naar hun werk twee keer, van beide kanten? 

Verder vind ik haar schilderijen met de lichtval in een leeg interieur erg mooi, en ook wel 'modern'.

Ook houd ik van het gebruik van schaduwen zoals ze dat toepast in de schilderijen onderaan links en rechts.

Even weer een klein vergelijkend warenonderzoek, gewoon omdat het leuk is. Dit maal schepen.

De prent van de oranje achtersteven midden boven is een oude litho van mij, uit mijn stagetijd in Aberdeen, tijdens mijn opleiding aan de kunstacademie.

De prent midden onder is van een paar jaar geleden, de haven van Getaria in Baskenland.