Vorige week zond de VPRO de prachtige documentaire Visages Villages uit.

De film volgt het gelijknamige project van de jonge street art fotograaf JR en de oude nouvelle vague fotografe Agnès Varda.

Samen trekken ze door Frankrijk, fotograferen en spreken inwoners van de dorpen waar ze terecht komen, en beplakken muren met gevel-grote portretten van de mensen.

Onderweg praten en kibbelen ze over het vak en het leven.

Het is een prachtige, warme en geestige documentaire, en het werk dat ze maken is ook al prachtig en warm. ga dat nog zien als het lukt!

JR is ook bekend van het fotoproject op de muur tussen Israël en de Palestijnse gebieden.

Agnès Varda is op 29 maart van dit jaar op 90-jarige leeftijd overleden.

Vandaag, gewoon voor de lol: eieren vergelijken.

Mijn eigen schaaltje eieren, bovenaan links is zo klassiek dat ik er wel 10 tegenkwam die er op lijken, zoals het stilleven van Ingrid Smuling bovenaan rechts.

Eieren hebben ook zo'n fijne schone vorm, en ze liggen zo lekker in zo'n kommetje!

Casorati legt ze gewoon op een boek, van Riswick in een pannetje, alsof hij werd getroffen door hun schoonheid toen hij ze ging koken voor een eiersalade.

Lockwood Morris schildert eieren in een Portugese schaal, in een stilleven met prachtige kleuren.

En het origineelst zijn de eierschalen van Tim O'Kane, in een beeldvullend kistje.

De griffels, penselen en vlag en wimpels zijn weer uitgedeeld.

Koos Meinderts kreeg een vlag en wimpel voor de tekst van De schelmenstreken van Reinaert de Vos, en Marjolijn Hof ontving er een voor Lepelsnijder. 

Een tijd terug vertaalde Koos (Meinderts) voor uitgeverij Fontein twee prentenboeken van Oliver Jeffers: De krijtjes staken en De groeten van de krijtjes.

Ik was meteen fan: het zijn geweldige prentenboeken, grappig en ontwapenend.

Wat een leuke boeken maakt Jeffers überhaupt!

En naast prentenboeken maakt Jeffers ook nog prachtig ander werk, zoals het omslag voor The boy in the striped pajamas, in het midden van de onderste rij hierboven, en ook vrij werk.

Oliver Jeffers groeide op in Noord Ierland, in Belfast, maar woont en werkt tegenwoordig in Brooklyn in de VS.

In de sloot aan het begin van onze straat zitten regelmatig aalscholvers, waarna ze met de vleugels gespreid opdrogen op een lantarenpaal.

Voor dit prentje heb ik ze verhuisd naar de rand van een meer of zee.

Verder geheel naar waarheid!

Diana Sudyka is een in Chicago woonachtige illustrator.

Ze begon met het ontwerpen van posters voor bandjes, maar illustreerde ook al een heel aantal kinderboeken, waarvan ik niet weet of ze al in het Nederlands vertaald zijn.

Daarnaast maakt ze vrij werk.

Ik vind haar werk erg mooi. Ze tekent prachtig naar de natuur, ik ben jaloers op haar vogeltjes!

Daarnaast heeft haar werk ook iets folkloristisch, sprookjesachtigs.

Ook hoe ze handgeschreven tekst verwerkt in haar illustraties vind ik aantrekkelijk.

Het enige nadeel van steeds minder rokers in de vriendenkring is de gestokte aanvoer van sigarenkistjes.

Terwijl ik die zo graag gebruik om van alles mee te maken!

In Berlijn zag ik in een boekwinkel kleine diorama's in doosjes. Daar had ik meteen ook zin in.

Ik had nog 3 geschikte sigarenkistjes, zie hierboven.

Gisteren heb ik bij de vriendelijke sigarenboer om kistjes gevraagd en een stapeltje meegekregen.

Eens kijken wat die gaan worden!

Deze week kreeg ik een mailtje uit Edinburgh, waar mijn prentje Nettie III , een litho uit 1988 is opgenomen in een collectie kunst voor zorginstellingen.

Het prentje, een 'zelfportret' als jong meisje met onze parkiet Loekie op mijn hoofd, blijkt het goed te doen bij dementerende bejaarden, en wordt derhalve samen met nog 20 kunstwerken opgenomen in een boek dat demente mensen moet helpen herinneren. Een enorme eer.

Toen ik het prentje nu weer eens terugzag, viel me iets op: ik had kort haar. Net als mijn 3 zussen, en net als veel andere meisjes die ik kende.

Tegenwoordig lijken alle meisjes lang haar te (moeten?) hebben, al vanaf heel jonge leeftijd.

Kijk eens even naar de (niet eens zo heel) korte koppies hierboven. Is het niet prachtig?

Hierbij een pleidooi voor de korte coupe!

Het is weer eens zover: ik heb vertewee, of meer precies heimwee naar Schotland.

Het is de tijd van het jaar, mei en juni zijn de mooiste tijd om in Schotland te zijn.

Gelukkig zijn er, als je niet acuut je koffers kunt pakken, altijd weer geweldige schilderijen te vinden om 'de eerste trek' te stillen. 

Zoals het werk van de mooie maandag schilder van vandaag: Francis Cadell (1883-1937)

Cadell kwam uit een gegoede familie uit Edinburgh, leerde schilderen in Parijs, en werkte veel op het eiland Iona, onderwerp van alle doeken hierboven.

Vanmorgen ramde een reuzen-cruiseschip een ander schip en de kade in Venetië.

De stad trekt al tijden meer mensen -en schepen- dan ze aankan.

Ook op kunstenaars heeft Venetië een enorme aantrekkingskracht.

Ja, ook ik werd ooit volkomen overdonderd door de schoonheid van een stad waar alle verkeer over water gaat, en alle gebouwen langzaam de zee in lijken te kruimelen.