Ik zit op Schiermonnikoog voor een werkvakantie. We hebben een huis gehuurd dat het voormalig atelier is van de kunstenaar Martin van Waning (1889-1972).

Deze van oorsprong Haagse schilder-beeldhouwer verhuisde in 1937 naar Schiermonnikoog.

Veel van zijn fraaie landschappen zijn hier geschilderd. Van Waning is duidelijk beïnvloed door de Haagse school.

In het dorp staat een (iets minder geslaagd) door hem gemaakt bronzen beeld van een monnik. 

vandaag tijdens een fietstocht, met gevaar voor eigen leven (scherpe doorns!) een takje duindoorn geplukt om te tekenen. De combinatie van de grijze bladeren en de oranje-gele bessen is onweerstaanbaar.

De Italiaanse schilder Antonio Donghi (1897-1963) wordt op Wikipedia een magisch realist genoemd.

Ik ben niet zo dol op magisch realisme, maar de bijna over-geposeerde portretten van Donghi vind ik wel mooi, en soms een beetje grappig ook.

Zijn zelfportret zou ik zelfs parmantig willen noemen.

Zijn werk was lang populair maar raakte in de jaren '40 uit de mode.

Het was wel even slikken om ook een enorm ruiterportret van Mussolini tegen te komen! 

Heel anders dan het werk van Edward Gorey, over wie ik vorige week schreef, is het werk van de Japanse illustratrice Chiaki Okada. Maar beslist niet minder aantrekkelijk!

Haar zachte tekeningen van kinderen en dieren zijn bijzonder sfeervol.

Zelden zo'n lieve -en toch berige- ijsbeer gezien!

Hoe het kan weet ik niet, maar de Amerikaanse schrijver -en vooral illustrator- Edward Gorey (1925-2000) is tot voor kort aan mijn aandacht ontsnapt!

Ik kan me niet herinneren ooit boeken van hem te zijn tegengekomen. Ik ga nu zeker op zoek.

Niet alleen zijn zijn illustraties prachtig 'schoon', met niets teveel aan details, het is ook erg humoristisch, met vaak een roetzwart kantje.

Een soort kruising tussen Aubrey Beardsley en Maurice Sendak.

Vandaag de servieskast van mijn zus beschilderd met lathyrus.

Erg leuk om te doen, en mooi geworden gelukkig.

Tja, wat is het nou met het werk van de Japanse kunstenares Miroco Machiko (1981)?

Het lijkt 'onhandig' getekend, altijd helemaal bladvullend, de vorm van het onderwerp aangepast aan -en beperkt door- het formaat van het papier.

Hierdoor lijkt het eerst alsof het om het werk van een kind gaat. Dat vind ik eigenlijk een beetje vervelend, alsof het een truc is. 

Maar tegelijkertijd vind ik het bijzonder aantrekkelijk, en niet (alleen) door het charmant kinderlijke, maar ook door de prachtige volle kleuren, en ja, toch ook wel de compositie.

Die is toch minder toevallig dan je in eerste instantie denkt. 

Iedereen kent ze, de illustraties van de Britse Beatrix Potter (1866-1943)

Ontzettend lief en schattig, die dieren, maar dat niet alleen: zelfs met een jurk aan of de krant lezend blijven het echte dieren! Potter bestudeerde haar onderwerpen dan ook grondig, zie de afbeelding linksboven.

En naast haar boeken voor kinderen maakte ze ook steengoede botanische tekeningen, waaraan ik later wellicht ooit een Mooie maandag zal wijden.

Vanmorgen sleedoorn en een tak appeltjes meegenomen van mijn ochtendwandeling rond Blaucapel. De herfst lijkt er al een beetje aan te komen..