Ik houd heel erg van portretten, dat weet iedereen nu wel.

Op dit moment ben ik zelf bezig met een project met (fictieve) kinderportretten, waarover later meer...

De kinderportretten van de Nederlandse schilder Jan Sluijters (1881-1957) vind ik geweldig.

Het zijn echte kinder-portretten, compleet met poppen en ander speelgoed, maar serieus.

Zondag 22 april is de tweede editie van KAMER 23, een initiatief van Koos Meinderts, Annette Fienieg, en Len Borgdorff.
Gasten zijn schrijver en dichter Ellen Deckwitz en jeugdboekenschrijver Edward van de Vendel.
Zij lezen voor en gaan in gesprek met Len Borgdorff, dichter en hoofdredacteur van literair tijdschrift LITER.
Er is muziek van Andrew Vroomans.

Wanneer: Zondag 22 april 2018
Hoe laat: 15:00
Waar: Prenten & Boeken, Mayerlaan 23, Utrecht (op 5 min. loopafstand van station Utrecht-Overvecht)
Toegang: Gratis

Let op: in verband met de beperkte ruimte is reserveren verplicht: info@koosmeinderts.nl

Excuses voor de twee 'mooie maandag-loze' weken, ik was in Italië. 

Elk voorjaar wordt daar in Bologna de grote kinderboekenbeurs gehouden.

Maar Bologna is ook de stad van de schilder Giorgio Morandi (1890-1964).

We zijn dit jaar niet toegekomen aan een bezoek aan het Morandi Museum in Bologna, maar in museum Belvédère in Oranjewoud is dit voorjaar een overzichtstentoonstelling te zien, dus ik krijg een herkansing!

Het werk van Morandi heeft op mij een curieuze aantrekkingskracht.

Curieus, omdat de schilderijen steeds een weergave zijn van een -eigenlijk wat krappe- opstelling van steeds min of meer dezelfde objecten: flessen, potten en blokken.

Maar steeds zijn de compositie en het kleurgebruik precies goed.

Ik was in Bologna op de jaarlijkse kinderboekenbeurs. Altijd een feest (en niet alleen omdat er daar al wel zon, terrassen en gierzwaluwen zijn...)

Wel blijf ik me verbazen over de hordes illustratoren die er met mappen werk en stapels visitekaartjes rondlopen.

In de entreehal zijn de muren altijd op dag 1 al helemaal volgehangen met kaartjes van illustratoren.

Zou er ooit iemand een opdracht aan over houden? Sturen uitgevers scouts op pad om de muren af te speuren?

Als je iemand kent (of bent) die zo aan een opdracht is gekomen, laat het me dan weten!

Vanmorgen was in het Haags Gemeentemuseum de pers preview van de tentoonstelling Liebermann, een zomers impressionist.

Bij deze tentoonstelling maakten Koos en ik een deel in de serie kinder-kunstboeken van het museum en uitgeverij Leopold.

De originele illustraties hebben een plaats gekregen in een van de kabinetten van de tentoonstelling, en het hangt prachtig!

De expositie, die vanaf aanstaande zondag te bezoeken is, is sowieso een aanrader.

Gaat dat zien!

Bij de term stadsgezichten denk je misschien al snel aan lieflijke grachtjes en scheve pandjes, maar het werk van de in Edinburgh geboren tekenaar Lucinda Rogers is allesbehalve pittoresk.

Haar stoere stadsgezichten, ter plekke getekend in bijvoorbeeld London of New York, beelden de stad uit zoals die nu is.

Ondanks de alledaagse en soms ronduit 'lelijke' locaties zijn de tekeningen elegant en zwierig.

Vanmorgen hebben we het allereerste exemplaar van ons nieuwste boek De zee van meneer Max opgehaald bij uitgeverij Leopold. Sowieso al een feest, want het is een mooi boek geworden, maar er was ook nog taart!

Met dank aan redacteur Ria Turkenburg.

Op de website Spitalfields Life kwam ik al eens de Britse schilder Roland Collins (1918-2015) tegen, en nu zag ik elders weer werk van hem, en was er weer erg van gecharmeerd. 

Collins schilderde vaak scenes aan de kust, en ook zijn andere landschappen zien er uit alsof ze zich aan de rand van het leven afspelen. Het geeft ze iets weemoedigs.

Behalve schilderijen en tekeningen, heeft Collins ook illustraties gemaakt voor enkele kinderboeken en platenhoezen.

De Spaanse schilder Ramon Casas i Carbó (1866-1932) kwam uit een rijke Catalaanse familie.

Hij werkte gedurende verschillende perioden in Parijs, maar ook in Cuba en Amerika, en werd gerekend tot de Spaanse avant garde. Maar op latere leeftijd werd zijn werk juist als ouderwets gezien.

Het is bovenal ontzettend Spaans : Opvallend genoeg vind ik het werk van Spaanse schilders vaak ontzettend zwaar van kleur.

Ook het werk van Casas i Carbó.

Dat verwacht je niet van kunstenaars uit zo'n zonnig land.

De kinderfysiotherapie praktijk Zeist heeft enkele originele illustraties van mij in bruikleen genomen.

Gekozen is voor toepasselijke acrobatische prenten uit Bij ons in het circus (Lemniscaat 2013),

en een grote zoekplaat uit Speurtocht door sprookjesland (Cyclone 2011).