De schilder Kees Bol (1916-2009) ken ik als de vader van Peter Bol, een van mijn docenten op de kunstacademie.

En ook was hij een tijd lang de leraar van vriend en klasgenoot Frank Dekkers, die na het verlaten van de academie een tijd met hem geschilderd heeft.

Bol schilderde fijn-robuuste landschappen, portretten en stillevens. 

Hij begon pas in 1944 als schilder, daarvoor was hij werkzaam als bloemist, wielrenner(!) en werkte hij bij Philips. 

Ik sta achter de geraniums! Al mijn hele leven heb ik een voorkeur voor ouderwetse planten als dahlia, begonia en geranium (ja ja, ik weet het: pelargonium)

Wat goed genoeg is voor Henri Matisse, is goed genoeg voor mij.

Geniet ervan!

Ik maak verschillende baby T-shirtjes met handgedrukte afbeeldingen naar eigen ontwerp. Voor deze ontwerpen gebruik ik een sjabloon, zodat ik ze meermalen kan herhalen.

Maar af en toe maak ik een eenmalig ontwerp, zoals het shirtje hierboven: ik doopte het eerst in groene, en daarna in blauwe stofverf, en schilderde in het ontstane 'landschap' een huisje.

Een eventuele tweede keer zou het totaal anders uitpakken.

Shirtjes zijn uiteraard te koop, elders op de website staan een paar voorbeelden, maar je kunt altijd mailen.

Van Felice Casorati (1883-1963) ben ik twee werken aan den lijve tegengekomen: het portret van moeder met kind linksboven zag ik in het museum in Cortona, Italië, en het mooie schilderij Meisje op rood tapijt daarnaast hangt in Gent.

Beide zijn mooie schilderijen, maar vooral het lummelende meisje vind ik prachtig.

Casorati is op latere leeftijd minder realistisch gaan schilderen, en zijn latere werk vind ik eigenlijk misschien nog wel mooier, maar ken ik jammer genoeg nog niet in het echt.

Annette Fienieg; Moeder met kind, kleurpotlood 2017

De club van lelijke kinderen is denk ik het oudste boek dat ik heb geïllustreerd dat nog steeds in druk is. De eerste versie kwam uit in 1987. Inmiddels is net de 12e druk verschenen! 

In deze 12e druk is achterin ook een stuk opgenomen over de gelijknamige film, die in oktober dit jaar uitkomt.

Afgelopen zaterdag mochten we een ruwe eerste preview zien, en het is een geweldige film geworden. Spannend en grappig en prachtig vormgegeven.

Gaat dat zien! En lees dat boek, dan kun je vergelijken.

Af en toe kom je een werk tegen van een kunstenaar die je nog niet kent, en ga je verder zoeken, zoals nu gebeurde met het werk van Jules Bastien-Lepage (1848-1884).

Ik zag het portret van de boerenjongen linksboven, het deed me een beetje denken aan het werk van Emile Claus, en ik vond hem wel een mooie maandag waard.

Meer reden is ook niet nodig, kijk maar gewoon.

Peren hebben een fijne vorm, het zijn handzame beeldhouwwerkjes.

En ze laten zich fijn schilderen, zoals hierboven te zien is.

De eerste en laatste prentjes zijn door mijzelf, ik kan een peer ook niet weerstaan.

Als er iemand mooie reisschetsen kon maken, dan was het de Amerikaanse kunstenaar James Abbott McNeill Whistler (1834-1903). Ik zou er wat voor geven dit ook zo te kunnen.

Hierboven enkele van de prachtige pastels die hij in Venetië maakte.

Naast pastels maakte hij ook veel etsen en schilderijen.

Whistler is weliswaar geboren in Amerika, in 1855 vertrok hij naar Europa, waar hij tot zijn dood bleef. Hij woonde voornamelijk in Londen en Parijs, maar werkte ook in Amsterdam en, zoals hier te zien is, in Venetië.

Doordat het Whistler niet ging om exacte natuurgetrouwe weergave, wordt hij wel beschouwd als een voorloper van de abstracte kunst.

Een klein beeldverslag van een bijna zomerse week in Berlijn.

Een beetje kunst gekeken en behalve zijn villa aan de Wannsee ook het graf van Max Liebermann bezocht, maar vooral door de stad gedwaald, van terras naar terras.

Het bloesemlaantje linksboven is aan de stad geschonken door Japan, en grappig genoeg waren er ook veel groepjes Japanners die picknickend onder de bomen de bloesem vierden.