Ik herinner me een opdracht die ik kreeg op de kunstacademie: Er gebeurt iets in het landschap.
Volgens mij maakte ik een etsje van twee benen die uit het hoge gras staken, erg flauw.
In de landschappen van Richard Cartwright (1951) gebeurt ook altijd iets.
Hoewel het op het eerste gezicht lege, tot de essentie teruggebrachte (droom-)landschappen zijn,
zie je al gauw dat er ergens kleine mensfiguren of andere objecten opduiken.
Anecdotisch ja, maar ik vind de schilderijen beslist niet flauw, zelfs bijzonder aantrekkelijk.
Reactie schrijven